Finally…

Guys, don’t worry, last na ito. Wahaha. Alam ko hindi nyo na ma-take ang kadaldalan ko dito. Heto na yung huling chapter ng aming mis-adventures sa Sagada (Wala nga lang sina Ariel at Maverick…Sayang…)

Bangon na! Umaga na! Grabeh, wala na namang time para pumetiks. As usual, ang aga namin gumising. Grabeh naman kasi, 530am pa lang may araw na… Hehe…

So yun na nga, bumangon na kami at nagreydi para sa aming pag-alis. Since yung mga sasakyan eh hourly ang trip, ang balak namin eh 6am nandun na kami sa sakayan. Pagdating namin doon, sabi ng mga drivers eh 7am ang dating bus papuntang Baguio. So wait pa muna kami at nagdecide na magalmusal dun sa malapit na coffee shop (Ganduyan Inn ata name…).

Bago nag-almusal, pasyal lang ng konti dun sa may St. Mary’s Church.

St. Mary’s Church in Sagada

* Sa loob ng St. Mary’s Church naman ito…

* Itong isa, sa may St. Mary’s Church. Dun sa tapat, na may Bell. (^__^). Yung isang pic naman ay sa may balcony ng George’s Guest House.

Pagpasok namin dun sa coffee shop, may bumati sa amin ng, “Good morning…” Wow, first time, may bumati sa amin. Sa lahat kasi ng kinainan namin, hindi sila lahat friendly. Wehehe. May mabait naman pala sa lugar na ito. Haha.. Joke…(^__^)

Tuwing kakain eh, tipid time kami…Isang ham and cheese omelet at dalawang kape yung order namin ni Ro at sandwich, banana crepe at dalawang kape naman ang kina Kurt at Mela. Hehe...

Infernez sa lahat ng infernez, masarap yung food dito. For the first time, nag-enjoy ako. Hehe. Yung coffee din, masarap. Ewan ko lang, baka sobrang gutom lang ako that time o talagang masarap lang. Hehe. Heto pa, mas mura compare sa ibang mga kinainan namin. Sayang nga, di namin agad nalaman yung place, medyo tago kasi yung location.

Natagalan nga lang ng konti yung order pero okie lang. At least, bagong luto, di ba? Tapos dumating yung bus before 7am, at need na namin magreserve ng seats. Na-late yung order nina Mela so pinatake out na lang. Sumakay na kami ni Ro sa Bus at nag-cr muna sina Kurt and Mela.

Habang wait namin sina Mela, may mga chakang peeps din sa loob ng bus. Grabeh, nakakainis, tawa ng tawa at ang baho-baho pa!!! Annoying lang kasi ang aga-aga, “mega-laugh to the highest level like there’s no tomorrow” sila… tapos may kinakain silang amoy kanal! Di ko mawari kung ano yun. I think, nga-nga yung tinitira nila. Hehe. Eeeww... If you only knew.. Haha...

Anyway, so reydi na ang bus sa pag-alis… Kaso nga lang… wala pa yung mga kasama namin… Bababa sana ako para tawagin, tapos tinawag na pala sila nung driver.

* It’s raining rain!!! Kuha ni Ro habang wait sa bus. Paparating na ang bagyo…

So hayun, biyahe na nga kami, medyo nagstart ng umulan pero may araw pa naman. Dating gawi, si Ro sa may window sya. Kitang-kita nya ang view sa gilid ng bangin. Haha. Nakikipagpalit pa nga, sabi pa nya, turn ko na daw sa may window. Ayoko nga… Scary eh! (^__^)

Matutulog sana ako sa biyahe eh, kaso, laging amoy UTOT. Pura kasi yung mga kasabay namin sa bus eh, kain ng kain ng nakakadiring kung ano man yun. Feeling ko nga, tae kinakain nila eh. Tapos major laughter pa sila… Ang lakas, parang may pasugalan sa loob ng bus. Ah basta, naiinis ako sa mga nakasakay namin pauwi. Hehe. Bwiset la. (^__^)

Minsan naman, nawawala yung amoy, kaso madalas, umaalingasaw sa baho. Amoy tae sa kanal talaga. Tapos ilalagay sa bunganga. Hehe. Hindi exagge ito, totoo ang mga sinasabi ko… Hehehe.

Anyway, tiniis namin iyong hanggang baguio. Para naman may choice kami. Hehe. Tinry ko pa rin matulog, pero di talaga ako natutulog sa biyahe, lalo na kung public transpo. As usual, si Ro, mahimbing ang tulog. Hehe. Yung daan pauwi eh sobrang foggy. I think bandang Benguet na yung super foggy na daan.

* Kuha pa rin ni Ro sa biyahe. Super mega foggy afternoon, ay morning pa pala yan..

Yung total hours ng biyahe namin from Sagada to Baguio ay almost 6 hours din. Bayad per head is P220/head. Nakakabingi yung biyahe at again, medyo fast and the furios din si manong driver. Sanay na sanay sa biyahe. Hehe. Makitid din ang mga daan doon at kaya medyo scary ang mga bangin. Unang stop over ng biyahe ay sa may palengke ata ng Benguet.

* Sorry, natapat kami sa may CR eh… Hehe…

I think, tatlong stop over ang ginawa namin bago nakarating ng Baguio. Dun sa isang stop over namin ay kumain kami. As usual, si Pareng George, buy ng madaming inumin. Hehe. mag CCR na naman sya after, tapos magagalit si Ms. Mel. Wehehe. Kumain ako ng siopao at ang aking katabi naman ay lumantak ng dalawang balot. Hehe. Kakagat sana ako dun sa yellow ng balot, kaso natingin lang ako sa may gawing kanan ko, nawala ng parang bula yung balot. Haha... (^__^)

Pagdating naman sa Baguio, mga 1pm na rin yun, medyo mainit ang panahon. Hindi maaraw, pero humid. Tapos matrafik pa. Pagbaba namin ng bus, sumakay ulit, ng taxi, tapos nagpahatid sa may session road. Lunch break muna kami. Kumain kami sa Don Henricos. Sarap ng pizza. Hehe…

* Wow, ang sarap ng food namin. Hehe. Kumain kami sa Don Henrico’s Pizza, Pasta and More!!! Hehe.

After the lunch, si Ro sumama ang pakiramdam. Sumakit ang ulo pati na rin ang tiyan. Medyo quiet na nga sya eh (for the first time… pwera pa yung tulog sya... di counted yun… hihi…)

Anyhow, paglabas namin ng Don Henri, eh medyo malakas na ang ulan. Gusto pa namin dumaan sana ng palengke, kaso mabigat ang mga dala namin tapos malakas ang rain. Buti na lang may kilala si Ms. Mel na pwedeng ipasuyo ang mga gamit namin.

Tapos sabi ni Ms. Mel, malapit lang daw yung palengke kung nasaan kami. Dun sa kabilang kanto lang. So hindi na kami nagtaxi.

Parang sinapian si Ms. Mel ni Mike that time, kasi nag-iba ang definition ng malapit. Haha.

Grabeh, ang lakas ng ulan, takbo kami ng takbo papunta ng palengke. Basang-basa na nga kami eh. Hehe. Lumipat pa kami ng daan, tapos may over pass pa. Sus, Ms. Mel ha, ang lapit… Hehe. Pero ayus lang. Bakit? Nagawa na namin eh. Hehe.

Eto pang nakakabwiset, yung mga mga punyetang pedestrians na may dalang payong, nakikisiksikan pa sa gilid. May payong ka nga eh, bat di ka sa ulan??? Bwiset!!! (^__^) Ayan, na-irate na ako. Wahaha.

Anyhow ulit, pagdating sa palengke, ayun, basa na aking jacket. Hehe. Namili ng konting pasalubong (as in konti). After nun, balik na kami dun sa pinagiwanan ng aming mga gamit at nagpahatid na sa sakayan ng Victory Liner, para makauwi na.

Pagdating sa bus station, sakto lang, may paalis na bus na dadaan ng Dau Terminal. Sakto din, kasi may tatlong available na seats pa. Yun nga lang, nakahiwalay sa amin si George Kurt. At syempre ang aking maswerteng kaibigan na si Ro, may katabing nagpapasikip ng upuan. Haha, “medyo” chubby kasi yung mama so medyo nakasandal ang lola mo sa akin dahil iniiwasan nya ang katabi nya. Haha. Baba pamandin yung mama sa may Pangasinan pa. Heto pa, student pa raw sya ha. Hehe. Hindi halata infairness... Bad, bhoks. Stop it. (^__^)

* Sa loob na ng bus. Grabeh, nasa likuran na kami at nasa gitna pa. Ayus din, kasi kitang-kita ko yung tv from my place. Wahaha.

So hayun na nga, bumiyahe na kami pauwi. Finally!!! Heto na yung pinakahihintay kong moment eh. Hehe. As usual si Ro, ayun, nawalan agad ng malay tao. Haha. Pero meron pa kaming stop over. Kainis. Gusto ko tuluy-tuloy na ang biyahe. Hehe. Nagyayang bumaba sina Ms. Mel at Ro, kaso di na ako sumama. Tapos yung katabi daw ni Ro nakita nila kumakain na ng lugaw ata or kanin. Hehe. Nung bumalik si Mamang Chubby, may dala-dala pang Clover chips (Large) at choco mallows. Wow, dessert ha. Hehe.. Ooops! Tama na bhoks. Tama na. (^__^)

* Opo, si Ro yan. Katabi nya si Kurt dyan, kasi umalis na yung mamang chubby. Tulog ng tulog ano? Naiingit ako, kasi hindi ako makatulog. Haha. (^__^)

Sobrang lakas ng hangin sa labas at medyo madilim na nung umalis na kami from La Union (ata…) Signal number 2 na ata dun yung bagyo. Mabilis din ang biyahe at palagi din nasa left lane yung bus na sinasakyan namin. Sa sobrang tulog ni Ro eh di nya namalayan na nasa Bamban na kami. Hehe. Nakarating kami ng Dau Terminal ng alas nuebe na. Umalis kami ng Baguio around 5pm or 530 ata.

Tapos hayun, sinundo na ako at umuwi na! Finally. (^__^)

O, tapos na kwento ko. Next year naman. Paalam!!!

Malapit na tayo... Sa kalahati...

Sa panulat ni: RosYeL (^__^)

Petsa: Hunyo 21,2008.
Oras: Alas singko y medya ng Umaga.
Lokasyon: George Guest House

Doooooodddddd morning!!!! Hayan, umaga na naman. Walang oras para pumetiks sa kama. Sa natatandaan ko nung pagising ko, ang unang mga salitang namutawi sa aking labi ay…”Dod, makidusug kang bagya, please…” Hehe. Grabe naman kasi, nasaluksok ako ng todo sa may pader tabi ng kama. Wahaha. Gusto ko sanang gumalaw at change position sa pagtulog, kasi, di ako maka-move. Wehehe. So hayun, tuluyan ng nagka-ulirat at nagreydi na para sa second day ng aming adventure. Bago kami nagkahiwalay yesterday with our mabait na guide, sabi nya kita-kits daw kami ng 7am sa may munisipyo. So hayun, alas sais palang eh reydi na kami. Nag-almusal ng mainit na kape, cup noodles at syempre tortillos. Wahaha. Walang makaing iba eh, so pwede na yun. Laman tiyan din yun… Hihi.

Anywho, after kumain, dumiretso na kami ng Munisipyo. Parang ang layo noh, running distance lang naman from our place yung pupuntahan namin. Hehe. Kidding aside, nakakapagod din papunta doon. Alang katapusang lakaran… Grabeh! Kaloka!!! Pagdating namin doon, wala si kuya Mike. Nakuh, parang magpapalit pa kami ng guide ah. So hayun, sabi nga nung ale dun sa tourism office, eh hindi nag-log si manong. So change guide na lang kami. Yung unang na-assign na guide sa amin ay isang majobang mama. Tapos sabi namin ang destination is sa Mt. Ampacao. Nag-back out ang lolo mo, parang di nya carry. Heavy kasi sya… Haha! So ang nangyari, nalipat ulit kami ng guide. Kay Mamang Bungal naman. Sorry, di ko know mga pangalan nila. Hehe. Ay, infairness kay Mamang Bungal, inglisero ang lolo mo… Intro palang, “Do you have water with you? You should bring plenty of water before we go…” Wow, o di ba, pang-international ang dating! Na-daig pa si Janina San Miguel. Wahaha!!!

Paalis na sana kami ng biglang tumambad sa amin ang pagmumukha ni Kuya Mike. Wahaha, joke lang! Dumating sya, bangag. Kagigising pa lang ata, di pa naghilamos ang chaka. Naikwento nya na may inuman ata sila last night. Malamang, yun ang dahilan kung bakit nawawala pa sya sa sarili nya. Haha.

So hayun nga, nagstart nakami pumunta sa Mt. Calvary, este, Mt. Ampacao pala. Sa sobrang layo, di ko na matandaan ang mga naganap. Ang alam ko lang po mga kapatid, walang hanggang paglalakad. Grabeh!

* Heto, reyding-reydi na kami. Full gear! Ready to do a walkathon!!!!

* Arrrrgggghhh!!! Pucha, ubos na ang hininga ko!!! Nahihirapan na akong huminga!!! Di ko naman pwedeng tigilan ano? Hahaha!

Eventually, hehe, narating namin ang tuktok ng mountain. Ewan ko ba, kung ilang mountains yun. Haha. Nasa ika-pitong bundok na ata kami nun. Maganda ang view from there. Parang yung sa movie na “Sound of music”. Pagkakita ko nga nasambit ko nalang…”The hills are alive… with the sound of music…” Wahaha….

* Yan, view from top. Nice noh? Very nice naman… Hehe.. Dapat lang!!!
Sa haba ng linakad namin noh! (^__^)

* Yan ang killer view… Yung view ha, ako, mukhang killer lang.. Wahaha.. Kasama din natin ang team yoga ng Sagada… Wahahah.. Ahhhhmmmmm….. arayyyyyyy….Sakit ng mga paa namennnnnn….Ahhhhmmmmmmm… (^__^)

So pagkatapos ng picture taking session, ayun, naglakad na naman kami. Diyos ko! Wala ng katapusan… Hehe.. Joke. Medyo nakakatakot ang pababa ng bundok kasi sakto lang ata yung paa dun sa dinadaanan. Buti na lang at may hawak akong tungkod na napulot ni George Kurt, kung hindi eh malamang tuloy-tuloy ang aking pagdausdos pababa ng mountain!Kaloka!!!

* Ayan, malapit na malapit na kaming mahulog… Wehehe.. Arrggghhh!!!

Finally, narating din namin ang dulo ng walang hanggang kapaguran. After nun, nagpahinga ng konti. As in konti. Mga 10 minutes lang ata at gusto ng maglakad ulit ni Manong Mike. Adik sa paglalakad ata yun. Joke. (^__^)

Tumuloy kami sa Lake Danum. Siyanga pala, nasabi ko ba na naubusan kami ng inumin dahil nagmeryenda pa kami sa tuktok ng mountain? Grabeh kasi yung oreo... Haha! Buti na lang at meron palang "Mini Oasis of water" along sa daan. Nagduda pa nga kami kung malinis. Since, mega uhaw na kami, ininom na rin namin. Infairness, masarap at hindi lasang poso or ihi (eewww..) yung tubig. Wahaha. Kung hindi maninilaw kami, di ba? (^__^).

So hayun, ang malapit kay Kuya Mike at mga dalawang kilometro. Sobrang layo, tapos ang init-init pa... Syempre, tanghaling tapat. Over!!! Again, eventually narating din ang Lake Danum. Ayan, mga pictures sa baba. Mukhang madumi nga lang yung lake. Pero ayus na rin...Anu pa nga ba... Hehe.

* Picnic in the park noh? Parang hindi mainit ah... Hehe...

* Nice, solo shots. Look, it's the emo kid. Wahaha...(^__^)

After nyan ,syempre, mega-walk ulit. Parang gusto na namin sumuko... Grabeh, kahit di kami pinaghahanap ng batas eh susuko ka sa pagod!!! Sabi pa ni Manong Mike, eh tatlong kilometro na lang daw at malapit na kami sa bayan. Sus, bat may “LANG”… Dapat..."Tatlong Kilometro po!" Kaloka!!!

So gusto na naming magpatawag ng sasakayan para masundo na kami. Kaso, ang mahal naman nung bayad. P700 daw. Haller? So since kuripot kaming lahat, pinanindigan na lang namin ang paglalakad ng walang hanggan ulet... Pero, kung may truck or kung ano mang uri ng sasakyan ang dumaan, makiki-hitch na kami. Hehe.

Sa sobrang init, balak na lang namin sakyan yung mga bakang nakita namin eh. Hehehe.

* This is the less than 10 minutes rest after the 1 hour walkathon sa Mt. Calvary. (^__^)

* Ayan o, sasakay na sana si Kurt sa mga baka. Wahaha. May dala pa ngang oreo yan, gusto kasi nya may milk. Wahaha!!! Joke. (^__^)

Sa kakalakad, naisip namin ni Ms. Mel na kumanta na lang. Para di namin maisip ang gutom, pagod at init na nararanasan namin. Kinanta namin ang: Ang bayan kong Pilipinas at yung Ako ay Pilipino. O di ba, makabayan? Wahaha!!! Na-praning na kami. Kaloka! haha!!!

Sa tagal na naming naglalakad, dininig ulit ang aming hinaing. Hehe. May dumaan na van, at hayun nakisakay kami. Grabeh, ang haba pa pala ng lalakarin namin, tapos sasabihin malapit na lang??? Grabeh! Hindi na namin carry iyon!!!

Anyways, pagdating dun sa bayan, naglunch muna kami. Finally, pahinga time na!!! Nagtanong kay Manong Mike where masarap kumain, nagsuggest sya na sa Francis daw (name ng carinderia/resto/slow food...hehe...).

Tinanong namin where yung location, tapos nung makita namin kung saan kami kakain, nasa second floor pa. Puchas, hagdanan na naman!!! Ang sakit-sakit na ng paa namin eh!!! Hehe. Syet, walang choice. So there you go, umakyat at umorder na ng food. Buti may kasamang masarap na 1.5 na coke kaya sumaya ang araw ko... Wahaha!

Infairness, masarap naman yung food. Sagana pa rin sa Bell Peppers. Hehe. After nun, around 2pm, nagreydi na kami para pumunta sa Big Falls. Medyo malayo daw so kailangan namin magrent ng masasakyan. Yung nakitang van at sinakyan namin pababa ng Ampacao, yung din ang sinakyan papuntang Big Falls.

So dating gawi, walang hanggang paglalakad na naman. Yung unang part eh ayus pa. Pababa lang, less yung effort. Heto yung ibang mga sights na meron papunta sa Falls.

* Sobrang kitid ng mga daan dito, parang utak ng mga boss namin... Wahaha... (^__^)

* Village na nadaanan namin papunta dun sa Big Falls.

* Wow naman!!! Rice Terraces! Hehe. Penge naman bigas o! (^__^)

* The Big Falls. Malamig ang simoy ng hangin dito… Parang Christmas… Wet nga lang… Haha…(^__^)

* The peace sign ya'll!!! Brrrr.. it's "called" here... Hehe... (^__^)

So again, heto tapos na ang lakaran session namin, kami ay umuwi na agad. Pagkatapos ng bayaran sa guide at sasakyan, nagkahiwa-hiwalay na kami. Bago kami umuwi, nagtingin din kami ng mga souvenir items, para pasalubong sa mga gustong pasalubungan. Hehe. Ako bumili lang ng t-shirt at konting key chains para sa mga pwends...(^__^)

Tapos, kumain na kami ng dinner, kahit di pa naliligo. Para tuloy-tuloy na ang pahinga namin after. Kumain kami sa Alfredos. Masarap naman yung coke. Wahaha. Di ako nag-enjoy sa mga kainan masyado... Wala akong ganang kumain nung mga oras na iyon. Hinahanap ko si Hetty at Hamburglar... Wahaha...

Anywho, sa sobrang kapaguran, yan lang ang picture namin sa Alfredos. Hehe.

Tapos nun, umuwi na kami.Pagdating kina ate Dors, naligo agad at after nun naglaro ng tong-its at 1-2-3 pass. Haha. Since walang lipstick para sa mga talunan (isa ako dun.. syet…) baby powder ginamit. Nagmukha ata akong espasol! Ganun talaga kapalaran ko… sa sugal.. ahaha... Naman… (^__^)

Itinigil na namin yung game around 1115pm. Tapos natulog na kami kasi maaga pa alis namin the next day (6am...grabeh...).

So hayan, third day na yan. Meron pa, kala nyo... Next time na lang ulit. Wahaha. Tinatamad na ako. Salamat sa pagbabasa at nawa'y ipahinga nyo na ang inyong mga mata. (^__^)

Hanggang sa muli!!! Paalam!!!